My Acoustic Guitar C.F. Martin & Co.

Collector's item na ang gitara ko, isang C.F. Martin & Co. acoustic guitar na nabili ko noong mid-80's pa. Maganda pa ang tunog kahit luma na at medyo natatanggal na ang mga glue na kailangan nang irepair.

Magandang klaseng gitara ang C.F. Martin & Co. brand sa  Amerika na kung tawagin ay Martin.

Matagal ko rin na tinutugtog ito at hanggang sa kasalukuyan ay ginagamit pa rin.

Sulit naman,  kahit mahal ang presyo noong mabili ko.

Sa ngayon ay mahigit na Two Hundred Thousand Pesos na ang price sa C.F. Martin -  Eric Clapton Model.

Karamihan ng mga sikat na musikero ay gumagamit ng Martin tulad nina Eric Clapton, John Mayer, David Gilmour ng Pink Floyd, at marami pang iba.

    {Ito ang picture ng gitara ko sa ngayon, maayos      pa rin kahit 35  taon na sya} 

Ang CF Martin & Company (madalas tinutukoy bilang Martin ) ay isang Amerikanong gumagawa ng gitara na itinatag noong 1833 ni Christian Frederick Martin . Ito ay lubos na iginagalang para sa mga himpilan ng himpilan ng asero at isang nangungunang tagagawa ng mga flat top guitars . Ginawa rin ng kumpanya ang mandolins at ukuleles pati na rin ang ilang mga modelo ng electric guitars at electric basses , bagaman wala sa iba pang mga instrumento na ito ay kasalukuyang nasa produksyon.

Ang punong-himpilan at pangunahing pabrika ng kumpanya ay matatagpuan sa Nazareth, Pennsylvania , na matatagpuan sa rehiyon ng Lehigh Valley ng estado. Ang gusali na nakalista sa National Register of Historic Places sa 2018, kabilang ang Martin Guitar Museum, na nagtatampok ng mahigit sa 170 guitars na ginawa ng kumpanya sa kasaysayan nito. Ang mga bisita ay makakakita ng mga larawan ng mga sikat na may-ari ng gitara, subukan ang ilang mga gitar, o kumuha ng pabrika ng pabrika.

Ang kumpanya ay pinatatakbo ng pamilya Martin sa buong kasaysayan nito. Ang kasalukuyang chairman at CEO, ang CF 'Chris' Martin IV, ay ang mahusay na-dakilang-apong lalaki ng tagapagtatag. Ang kumpanya ay ang unang upang ipakilala ang marami sa mga katangian ng mga katangian ng modernong flat tuktok, bakal-string acoustic guitar. Ang mga impluwensyang makabagong mga Martin ay kinabibilangan ng estilo ng Dreadnought na katawan at may pantal na pagpapaganda.

Si CF Martin ay isinilang noong 1796 sa Markneukirchen , isang maliit na bayan sa Alemanya na sikat sa kasaysayan para sa pagtatayo ng mga instrumentong pangmusika. Siya ay nagmula sa isang mahabang linya ng mga gumagawa ng cabinet at mga gawaing kahoy . Ang kanyang ama, si Johann Georg Martin, ay nagtayo rin ng mga gitar. Sa edad na 15, ayon sa aklat na "Martin Guitars: A History" ni Mike Longworth, si CF Martin ay nagtrabaho sa Johann Georg Stauffer , isang kilalang tagagawa ng gitara sa Vienna, Austria

Nagbalik si Martin sa kanyang sariling bayan matapos makumpleto ang pagsasanay at binuksan ang kanyang sariling tindahan ng gitara. Gayunpaman, sa lalong madaling panahon siya ay naging nagambala sa isang kontrobersya sa pagitan ng dalawang guilds .

Noong mga unang taon ng 1800, ang mga bihasang taga-Europa ay nagpapatakbo pa rin sa ilalim ng sistema ng samahan . Ang gitara (sa modernong form) ay isang medyo bagong instrumento, at karamihan sa mga gumagawa ng gitara ay mga miyembro ng Gabinete Makers 'Guild. Gayunpaman, ang Guinnam Makers 'Guild ay nag-claim ng mga eksklusibong karapatan sa paggawa ng mga instrumentong pangmusika. Ang Violin Makers 'Guild ay nag-file ng mga pag-apela sa tatlong okasyon-ang una noong 1806-upang maiwasan ang mga gumagawa ng cabinet na gumawa ng mga gitar. Nabanggit si Johann Martin sa isang nakaligtas na pagsusumite noong 1832.

Bagama't matagumpay na ipinagtanggol ng mga gumagawa ng cabinet ang kanilang karapatan na magtayo ng mga gitar, naniniwala si CF Martin na ang sistema ng guild ay masyadong mahigpit at inilipat sa New York City noong 1833. Noong 1838, inilipat niya ang kanyang negosyo sa Nazareth, Pennsylvania .

Ang kumpanya ng Martin ay karaniwang kredito sa pagbuo ng X-bracing system sa panahon ng 1850s [ banggit kailangan ] (marahil Hulyo 1842) bagaman CF Martin ay hindi mag-aplay para sa isang patent sa bagong sistema ng pagpapalakas. Noong 1850s, ang X-bracing ay ginamit ng ilang mga gumagawa, na lahat ay mga Aleman na imigrante na kilala sa bawat isa, at ayon sa mananalaysay na si Philip Gura walang katibayan na imbento ng CF Martin ang sistema. [2] Ang kumpanya ng Martin ang unang gumamit ng X-bracing sa isang malaking sukat, gayunpaman.

Mula noong 1860s, naging standard ang fan bracing sa Europa. Si Martin at iba pang mga tagabuo ng Amerikano kabilang ang Washburn at iba pa mula sa nakalimutan (Schmidt & Maul, Stumcke, Tilton) ay gumagamit ng X-bracing sa halip. [3] Habang isinasaalang-alang ng ilan ang tunog ng X-bracing na mas masalimuot na tunog sa mga gitar na nakabitin sa mga ugat ng tungkulin, nakatulong ang paraan ng pagpapalakas na ito na ihanda ang Amerikanong gitara para sa mga string ng bakal, na lumitaw sa unang quarter ng ika-20 siglo. Ang tinkering ni Martin ay hindi huminto sa X-bracing. Mula sa kanyang pamilyang gumagawa ng gabinete, dinala niya ang dovetail joint upang ikabit ang leeg ng gitara sa katawan nito. Ang ilang mga nadama na ang bagong pamamaraan na ito contributed sa pagpapalaganap ng tono paghahatid mula sa gitara neck sa katawan.  

Ang lumalaganap na katanyagan ng gitara sa unang bahagi ng 1900s ay humantong sa isang pangangailangan para sa mas malakas at mas maraming percussive guitars. Bilang tugon, maraming mga kumpanya ay nagsimulang gumamit ng mga string ng metal sa halip ng tradisyonal na catgut . Ang mga ito ay naging kilala bilang mga gitar na bakal. Noong 1921, nakatuon si Martin sa produksyon patungo sa mga gitar na bakal-string.

Ang orihinal na Martin OMs mula sa humigit-kumulang 1929 hanggang 1931 ay napakabihirang at nagbebenta para sa mataas na presyo. Maraming guitarist ang naniniwala na ang OM-isang kumbinasyon ng binagong 14-fret 000 na hugis ng katawan ni Martin, mahabang sukat (25.4 "leeg), solid headstock, 1-3 / 4" lapad ng nut, 4-1 / 8 "na maximum depth sa endwedge , at 2-3 / 8 "pagkalat ng string sa tulay-nag-aalok ng pinaka maraming nalalaman kumbinasyon ng mga tampok na magagamit sa isang bakal na string ng tunog ng gitara. Ngayon, maraming mga gumagawa ng gitara (kabilang ang maraming maliliit na tindahan at tagapagtayo ng kamay) na lumikha ng mga instrumento na na-model sa OM pattern. 

Ang pagbabago sa hugis ng katawan at mas mahabang leeg ay napakapopular na ginawa ni Martin ang standard na 14-fret leeg sa halos lahat ng mga guitars nito at ang natitirang bahagi ng industriya ng gitara ay sumunod sa lalong madaling panahon. [ Kinakailangan sa sipi ] Ang mga klasikal na gitar, na nagbabago sa kanilang sariling track higit sa lahat sa gitna ng mga European builder, ay pinanatili ang 12-fret design ng leeg.

Ang ikalawang pangunahing pagbabago ni Martin, at arguably ang mas mahalaga, sa panahon ng 1915-1930 ay ang dreadnought gitara . Orihinal na itinatag noong 1916 bilang pakikipagtulungan sa pagitan ni Martin at isang kilalang retailer, ang Oliver Ditson Co., ang estilo ng dreadnought katawan ay mas malaki at mas malalim kaysa sa karamihan ng mga gitar. Noong 1906, ang Royal Navy ay naglunsad ng isang battleship na mas malaki kaysa sa anumang bago nito. Mula sa ideya na ang isang barko na malaki ay walang kinalaman sa takot (walang dapat na pangamba), ito ay binyagan na HMS Dreadnought . Hiniram ni Martin ang pangalan na ito para sa kanilang bagong, malaking gitara. Ang mas mataas na lakas ng tunog at mas malakas na bass na ginawa ng pagpapalawak na ito sa laki ay nilayon upang gawing mas kapaki-pakinabang ang gitara bilang isang instrumentong pang- accompaniment para sa mga mang-aawit na nagtatrabaho sa limitadong kagamitan ng tunog ng araw. Ang mga unang modelo na ginawa para sa Ditson ay fan-braced, at ang mga instrumento ay hindi maganda ang natanggap. 

Nag-develop din si Martin ng isang linya ng mga instrumento ng archtop noong 1930s. Ang kanilang disenyo ay naiiba mula sa Gibson at iba pang mga archtops sa iba't ibang mga respeto-ang fingerboard ay nakadikit sa itaas, sa halip na isang lumulutang na extension ng leeg, at ang mga backs at panig ay flat rosewood plates pinindot sa isang arko sa halip na mas karaniwang inukit may korte maple. Ang mga archnapelong Martin ay hindi matagumpay sa komersyo [ kailangan ] at binawi pagkatapos ng ilang taon. Sa kabila nito, noong 1960, si David Bromberg ay may isang Martin F-7 archtop na na-convert sa isang flat-top guitar na may iba pang matagumpay na mga resulta, at bilang resulta, nag-isyu si Martin ng isang modelo ng David Bromberg batay sa conversion na ito (wala na sa produksyon). Ito at iba pang mga conversion ng Martin F-size guitars mamaya ay naging batayan para sa Martin "M" -sized guitars (kilala rin bilang ang laki ng 0000). Ang orihinal na modelo ng produksyon ng ganitong laki noong 1970s ay ang M-36 at ang M-38. Matapos ang isang pahinga, ang M-36 ay muli sa regular na produksyon.

Noong mga 1960, maraming musikero, kabilang ang Clarence White at Eric Thompson ang ginustong Martin guitars na itinayo bago ang World War II sa mas bagong mga gitar ng parehong modelo. Ang mga prewar guitars ay may iba't ibang mga panloob na panloob na pamamalakad na binubuo ng mga may pantal na brace (ang mga mamaya ay tapered sa halip na scalloped), na may x-brace forward-shifted sa halos isang pulgada ng soundhole, na gumagawa ng mas mahusay na taginting, at tops na ginawa mula sa Adirondack red mag-ayos kaysa sa Sitka spruce. Pagkatapos ng 1969, ang mga sangkap na rosewood, kabilang ang mga backs at panig ng ilang mga modelo, ay nabago mula sa Brazilian rosewood sa Indian rosewood, dahil sa mga paghihigpit sa pagbebenta ng Brazilian rosewood. Ang D-28s at D-35s (ipinakilala sa kalagitnaan ng 1960 upang magamit ang mas makitid na piraso ng kahoy, sa pamamagitan ng paggamit ng isang tatlong-piraso pabalik disenyo) ay ngayon napaka-hinahangad sa vintage market gitara, pagkuha ng mga sums sa ang kapitbahayan ng $ 5,000- $ 6,000. Ang parehong mga modelo mula sa unang bahagi ng 1970s, na may Indian rosewood backs at gilid, karaniwang nagbebenta para sa mas mababa sa $ 2,500.

Si Martin ay gumawa ng domestic goma-body electric guitars sa kalagitnaan ng 60's, ang GT-70 at GT-75. Mga 700 ng bawat isa ay ginawa. Sa araw, ang Fugs ay may GT-75 at kasalukuyang Green Day ay gumagamit ng isang pagkakataon. Ang mga gitar ay mukhang isang krus sa pagitan ng mga Gitara ng gintong katawan ng Gretsch at Guild. Ang mga gitar ay may tipikal na 60 na jangly sound. Ginamit ang DeArmond pick-up.  Ang mga yunit ay may mga tuner ng Kluson at karamihan ay may machined aluminum bridge bagaman ang ilan ay ginawa gamit ang mga tulay na kahoy. Ang mga single at double cutaway modelo ay ginawa. Available ang mga itim, pula at burgundy na kulay. Ang mga gitar ay hindi nahuli.

Mula 1985 hanggang 1996, si Martin ay gumawa ng isang linya ng solidong body electric guitars at basses sa ilalim ng pangalan ng tatak na Stinger. Ang mga ito ay na-modelo pagkatapos Fender guitars at ginawa sa Korea. Ang mga gitara ay ipinadala sa pabrika ng Martin kung saan sila ay sinuri at binigyan ng pangwakas na pag-setup bago ipadala sa mga distributor. 

Binuksan ni Martin ang "Custom Shop" na dibisyon noong 1979. Itinayo ni Martin ang 500,000 na gitara nito noong 1990, at noong 2004 ay itinayo nila ang kanilang ika-milyong gitara. Gitara na ito ay ganap na kamay-crafted at nagtatampok ng higit sa 40 nakatanim rubies at diamante. Ito ay nagkakahalaga ng isang tinatayang $ 1,000,000. Noong 2007, nagtatrabaho si Martin ng 600 katao. Noong Oktubre 2009, isang Martin D-28 na na-play ni Elvis Presley sa kanyang huling konsyerto ay binili sa auction para sa $ 106,200. [10] Sa isang pagsisikap na maakit ang mga mamimili mula sa lumalagong gitnang gitnang merkado Martin ipinakilala ang kanilang unang gitara na itinayo na may laminated na kahoy noong 1993 sa D1 series na may laminated wood sides at isang solid wood back. Simula noon, ipinakilala rin nila ang kahit mas mura na serye ng DX gamit ang mga napi-print na HPL (high pressure laminates) pati na rin ang laminated "durabond" necks at gayon pa man ay nagpapanatili ng mataas na kalidad ng tinig, na binuo sa kanilang sariling pabrika sa Mexico.

Noong Enero 2018, inihayag ni Martin na ilabas ang isang modelo ng pirma ng D-45 na John Mayer- Ang modelo ay ipapakita sa taglamig NAMM Show.

Kuha ni Charis ang picture ng Martin & Co. acoustic guitar played by Eric Clapton during the  MTV's performance  -  now on display at the Metropolitan Museum of Modern Art in New York.   

John Mayer and Eric Clapton